Po sistemu "dobar i loš pandur", tako se država i Crkva ophode prema jednoj od najstarijih obrazovnih ustanova u Podrinju- Osnovnoj školi "Anta Bogićević" u Loznici. Naime, dok su ministar za javna ulaganja Darko Glišić i gradonačelnica Loznice Dragana Lukić kršili Zakon o javnim nabavkama, pompezno najavljujući projekat rekontrukcije sa unapred poznatim izvođačem radova (bez tržišne utakmice) vredan cirka 217 miliona dinara (bez pdv-a), već mesecima traje borba škole i lokalne Crkve za sporno igralište za mali fudbal ili rukomet, kako hoćete... Ova priča datira i tinja već nekoliko meseci, pa čak i godina, a koincidira sa izgradnjom nelegalne zgrade u centru Loznice poznatog lozničkog biznismena. Podesetimo se, odobrenje za izgradnju stambene zgrade odvijalo se pod pokroviteljstvom Vidoja Petrovića, a Odluku je donela Skupština grada većinom kojom je upravljao Vidoje i  Loznički SNS.

*gradonačelnica Loznice Dragana Lukić i ministar za javna ulaganja Darko Glišić prilikom potpisivanja nelegalnog ugovora

Prilikom potpisivanja nelegalnog Ugovora osim dvoje potpisnika prisustvovao je i predstavnik izvođača radova, izvesni Marko Radonjić. Slobodno misleći su odmah posumnjali u još jedan spin aktuelne vlasti, a vrlo brzo je otkriveno "šta se valja iza brega". Naime, u toku je sudski spor između Crkve i škole oko igrališta za mali fudbal i rukomet, koji je odavno bio uzurpiran (s' vremena na vreme, doduše) od strane radnika lozničkog OUP-a, na šta je je PAKT ukazivao pre par godina. Uzajmni odnosi između Crkve i škole su bili regulisani Ugovorom, koji je isticao, a Crkva je odbijala da popiše novi. Nije zgoreg i napomenuti da, dok traju nesuglasice, Grad Loznica novcem građana Loznice sa linije 481 izdašno finsira Lozničku crkvu milionima dinara ,a za to vreme jedna od najuticajnih obrazovnih ustanova u Podrinjskom kraju ne dobija ni dinara. Jasno je, posle svega, da je Crkva još jednom pokušala da obmane javnost preko ministra za javna ulaganja i da je najavljenim ulaganjem pokušala da na neki način "ispegla" situaciju. Naime, sporna parcela KO. 5114 volšebno se našla u imovini Crkvene opštine Loznica, za šta krivca prevashodno treba tražiti u Katastru nepokretnosti. Po čaršiji kolaju priče da se ova katastarska parcela nalazila u vlasništvu opštine Loznica (još nije urađen popis imovine grada o čemu je primedbu navodio i DRI u svojim izveštajima), a potom u procesu restitucije prešla u vlasništvo Crkve, ali je nejasno kada i kako. I na osnovu koje dokumentacije? Zbog toga se i vodi sudski spor dve suprostavljene strane, a sve je bukvalno zaprepastilo iznenadno saopštenje Šabačke eparhije nakon proslave Savindana, kada je sasvim opravdano direktorica škole saopštila crkvenim predstavnicima da u školu nisu dobrodošli.

Doduše, moramo priznati da loznički veledostojnici nisu preduzimljivi kao njihove kolege iz Šapca, za koje kolaju po Šapcu priče da su izgradili jednu građevinsku imperiju baveći se izgradnjom zgrada po Šapcu. Iz priloženog dokumenta se tačno vidi da loznička Crkvena opština zarad sitnosopstveničkih interesa želi da ugasi jednu od najstarijih škola u ovom kraju, jer u Pravilniku o bližim uslovima za funkcionisanje škola i obrazovnih ustanova stoji da škola ne može postojati bez školskog igrališta za decu. Iz Dopisa koji je Loznička Crkva uputila opštinskom Odeljenju za urbanizam nedvosmisleno se može zaključiti da Crkva na mestu igrališta planira parking...

*Crkva želi parking umesto dečje radosti

Da li je na pomolu nova moderna inkvizicija, ostaje da vidimo, a rane od slučaja Rio Tinto još nisu zarasle. Lokalnim meštanima uskraćeno je domaćinstvo u porti Crkve pod izgovorom političkog okupljanja, da bi samo par dana kasnije Crkva u Nedeljicama ugostila predsednika Vučića u totalno politički obojenom gostovanju. Kako posluje loznička Crkva i zašto se Crkva na Lagatoru odvojila od lozničke, tek ćemo pisati, a za sada nam ostaje neprirodna borba protiv "nebeskog" neprijatelja.

*stara Antina škola

*KO 5114